اثرات تک دوز گاباپنتین بر میزان مصرف پروپوفول و رمیفنتانیل در بیهوشی کامل داخل وریدی

چکیده زمینه و هدف: گاباپنتین (آنالوگ ساختمانی گاما آمینوبوتیریک اسید) یک داروی ضد صرع بوده و تجویز قبل از عمل آن موجب کاهش درد پس از عمل می‌شود. با توجه به این که اثرات هیپنوتیک پروپوفول از طریق اتصال آن به گیرنده GABAA اعمال می‌شود، این فرضیه ایجاد شد که شاید با تجویز گاباپنتین بتوان دوز مورد نیاز پروپوفول و رمیفنتانیل را در حین بیهوشی عمومی کامل داخل وریدی کاهش داد. روش بررسی: 50 بیمار که تحت جراحی الکتیو کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک قرار می‌گرفتند در دو گروه 25 نفری، وارد این مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی شده دو سو کور، شدند. بیماران گروه مطالعه 3 ساعت قبل از عمل mg 1200 گاباپنتین و در گروه شاهد دارونما دریافت کردند. پیش دارو درمانی و القای بیهوشی در تمام بیماران ثابت بود. در نگهداری بیهوشی از مخلوط گازی اکسیژن و نیتروس اکساید (با نسبت 50%-50%) و انفوزیون پروپوفول و رمیفنتانیل استفاده شد. در طول بیهوشی دوز انفوزیون پروپوفول با هدف حفظ BIS در محدوده 60-40 و دوز انفوزیون رمیفنتانیل با هدف حفظ متغیرهای همودینامیک در محدوده 20%± حد پایه، تنظیم شد. در پایان عمل جراحی، طول مدت بیهوشی و میزان کلی پروپوفول و رمیفنتانیل مصرف شده برای هر بیمار ثبت شد. جهت تحلیل داده ها از آزمونهای T تست مستقل و من ویتنی U استفاده گردید. یافته‌ها: متغیرهای دموگرافیک در دو گروه یکسان بودند (05/0p>). دوز مصرفی پروپوفول و رمیفنتانیل در گروه مداخله به طور معنی‌داری کمتر بود (01/0p